bolivian style
Door: Erik
Blijf op de hoogte en volg Erik
14 Mei 2016 | Peru, Puno
Gezegd moet worden dat het zeker niet zo erg is als hierboven beschreven. Ja Bolivia is een echt derdewereld land waar WiFi en warme douches schaars zijn. Waar de straten geen straten zijn, maar zandbakken. En waar alles zo goedkoop is dat we ons soms een koning voelen. Maar Bolivia biedt ook veel mooie gebieden en indrukwekkende excursies.
Tijdens de busrit hebben we Jeroen (nl) en Kori (Canada) leren kennen. Met hun hebben we de hele reis richting Peru afgelegd. Het begon in Uyuni, het toneel voor de wereldberoemde zoutvlaktes. Met een driedaagse trip waar we ook Fabian (Zwitserland) hebben leren kennen, zijn we naar de zoutvlaktes, flamingo's, lagoons en een hotspring gegaan. Tijdens deze trip heeft iedereen elkaar goed leren kennen. Bijna 24/7 zaten we op elkaars lippen. Overdag in de jeep of een van de vele stops, 's nachts met z'n allen op een kamer waar alle bedden tegen elkaar aan stonden.
De eerste nacht was in een hostel gemaakt van zout. Een mooie locatie waar je een regen aan vallende sterren kon bekijken en de Melkweg kon bewonderen. Wesley was zo gefascineerd dat hij, Jeroen en Fabian de slaapzakken hebben gepakt en buiten hebben geprobeerd te slapen (bleek na 1,5 uur toch wel erg koud te zijn).
De tweede dag is besloten om al vroeg de drankorgel open te zetten. Een fles vodka en 3 flessen wijn werden ingeslagen om te toasten op iemands verjaardag (zal geen naam noemen). Gelukkig maar, want aangekomen in ons hostel begon het plotseling te sneeuwen. De alcohol gaf een warm gevoel en zorgde met nog een aantal flessen wijn voor een leuke en geslaagde avond met veel livemuziek.
De derde dag vroeg (05.00 uur) opgestaan om de zonsopgang te kunnen bekijken, bedacht onze gids maar eens rustig aan te gaan doen. Gevolg... Juist, geen zonsopgang kunnen zien. De hotspring was daarentegen fijne goedmaker, wat het eindpunt was en een lange terugreis naar Uyuni betekende.
Na Uyuni zijn we naar Potosi gereden. In Potosi leven mensen nog in tijden zoals je deze al lang niet meer verwacht. Mijnwerkers zijn hier iedere dag onder zware omstandigheden op zoek naar zilver om te kunnen leven. Zakken van 35kg 100 meter omhoog tillen op de schouder, in aswolken werken waar de longen van dichtslibben, leven op cocabladeren. Geen wonder dat de levensverwachting maximaal 40 jaar is. Maar ondanks dat staan de mensen in Potosi wel heel positief in het leven en bouwt het hechte vriendschappen op.
Het bezoek aan de mijn was een indrukwekkende ervaring. De smalle doorgangen waar Erik denk ik wel 15 keer zijn hoofd gestoten, de ladders die mijnwerkers moeten gebruiken om te werken, de gereedschappen die nog steeds gebruikt worden.. onvoorstelbaar. Leuk om te mee te maken was, hoe de mijnwerkers hun "god" eren. Vanwege een bijgeloof gaan alle mijnwerkers bij een beeld in de mijn zitten en gezamenlijk offeren ze hem cocabladeren, sigaretten en een lokaal drankje voor mijnwerkers (96% alcohol, keel brand er gewoon van weg).
Na deze indrukwekkende dagen werd het weer tijd voor wat ontspanning. Wat heet: stappen. De hoofdstad Sucre is opgezocht en het werd tijd voor wat clubs. Natuurlijk kwamen wij weer aan op zondag en is er zelfs dan weinig open in Sucre. Ondanks dat is de bar opgezocht en werd het een goede avond. Mede te danken aan het kampioenschap van PSV, waar we erg blij mee waren, zoals te zien op de video (als deze upload).
De dag erna uitbrakken en de bus pakken naar la Paz om te kijken wat de volgende bestemming zou worden. Een half uur voor vertrek kwam nog wel een onaangename verrassing. De wasserette had de kleren van Erik nog niet binnen gekregen vanuit een andere vestiging. Het was dus bus missen of zonder kleren verder reizen. Op dit moment liggen de kleren nog steeds in Sucre. Nu 4 dagen na de bewuste avond zijn de kleren weer een klein beetje op orde en ruikt alles nog als nieuw.
-
19 Mei 2016 - 19:21
Bert En Germa:
Ha Erik!
Wat een belevenissen en ervaringen. Wat dacht jij: ik ga echt niet buiten slapen met die kou...Die sterren vallen toch wel. Erg herkenbaar haha
Een mijn bezichtigen met jou lengte lijkt me idd niet echt handig.
Verder gaat het volgens de verhalen prima met je. Geniet nog lekker verder!
Groetjes van ons
-
19 Mei 2016 - 23:46
Marleen:
Prachtig om jullie verslag te lezen. Onvergetelijk deze reis! -
21 Mei 2016 - 22:17
Johanna:
Geweldige reis. Geniet er nog maar van. Dadelijk begint het harde leven weer. -
22 Mei 2016 - 16:56
Annemarie :
Wat een avonturen, geweldig wat jullie allemaal meemaken !! En al die mensen die jullie leren kennen . Gezellig !! Super om een beetje te mogen meegenieten . Nog veel plezier , geniet tijd gaat ( helaas) snel . Groeten Herman en Annemarie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley